ร้านแซ่บอีหลีนับเป็น “มารดา” แห่งร้านอาหารอีสานในกรุงเทพฯ ก่อนที่จะออกลูกออกหลานกระจายความแซ่บไปทุกมุมถนนอย่างเช่นทุกวันนี้
“แซ่บอีหลี” หมายถึง อร่อยจริงๆ เป็นคำลาว
พูดถึงคำนี้หลายคนคงซู๊ดปากนึกถึงรสชาติซี๊ดซ๊าดชวนน้ำลายสอ แท้จริงแล้วมันมีที่มาน่าสนใจ
เมื่อหลายสิบปีก่อน แถวๆ เชิงสะพานขาว ฝั่งเดียวกับโรงพยาบาลมิชชั่น ตรงข้ามเยื้องบ้านมนังคศิลา มีห้องแถวไม้คูหาเดียว ขายอาหารอีสาน ข้าวเหนียว ลาบส้มตำ และมีชื่อร้านสุดจี๊ดว่า
เปิดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2487 ก่อนปิดตัวในปี พ.ศ. 2518 เจ้าของร้านเป็นชาวพวนจากปราจีนบุรี ชื่อ นายชม วงศ์ภา อดีตข้าราชการกรมไปรษณีย์โทรเลข ต่อมาได้ส่งไม้ต่อให้ลูกเขยชื่อ นายไพบูลย์ นพคุณ อดีตข้าราชการกรมรถไฟ
“แซ่บอีหลี”
เริ่มแรกขาประจำที่ติดอกติดใจร้านนี้ คือ ชาวอีสานบ้านเฮาที่มาค้าแรงที่เมืองหลวง และด้วยความที่มันแซ่บอีหลี ไม่นานความแซ่บ ก็แพร่ระบาดไปสู่วงกว้างจวบจนปัจจุบัน
อาหารไทย มาจากไหน? / สุจิตต์ วงษ์เทศ
ราคา 315 บาท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น